Zülfü büyük kapıdan bu romanıyla girmiştir.

– Yaşar Kemal-

Son Adanın adsız anlatıcısı, adını kendisinin koyduğu bu yeri son sığınak, son insani köşe olarak niteliyor. Anlattığı, nerdeyse bir ütopya: Herkes elinden geldiği kadarını, içinden geldiği kadarını yapıyordu. Lakin bu durum uzun sürmez: Ülkenin darbeci başkanının emekliliğini huzur içinde geçirmek için adaya yerleşmesi, bu cennet adada yaşayanların huzurunu kaçıracaktır.

Başkan, Son Adayı her tür anarşiden kurtarmaya kararlıdır. Adanın halinden hoşnut toplumunu çoğunluğun oyları neyi işaret ediyorsa onu yaparak oluşturduğu kurullar eliyle yönetmeye, adanın ağaçlıklı yolunu park ve bahçe geleneklerine göre düzenlenmiş bir hale getirerek başlar. Görünüşte her şey demokratik geleneklere uygundur.

Ütopya tam bir distopyaya dönüşürken, başta martılar, bu gidişe başkaldıranlar da mevcuttur…

Livanelinin bu benzersiz yaratıcı romanında, insan yapısı otoriteyle yüz yüze… Yazar bizi dünyamız üzerinde yeniden düşünmeye çağırıyor. Mutlaka okunmalı.

– Prof. Lenore Martin, Harvard Üniversitesi

Romanı bitirdiğinizde, bir yurdu yok eden bireylerin, ufak bir adayı da rahatlıkla yok etmesinin doğal olduğunu anlıyorsunuz.

– Hasan Akarsu, Cumhuriyet