Yılmaz Güney’in 1972-74 senelerında Selimiye Cezaevi’ndeki tecrübelerinden yola çıkarak kaleme aldığı Selimiye Üçlemesi’nin ilk kitabı Hücrem, bunun yanı sıra onun sanat anlayışını gösteren bir manifesto niteliğinde.

“Amacım, gelişigüzel hikâyeler, romanlar yazmak değildir. Açıklanmasını zorunlu gördüğüm toplumsal, siyasal hadiselerin yazılması, yaşamın diğer alanlarında yaşayan ürünlerle kaynaştırılması, sınıf mücadelesinin yükselişine, yaygınlaşmasına, derinleşmesine katkıda bulunarak, toplumsal oluşum içinde devrimci düşünceye yeni boyutlar, etkinlikler kazandırarak yeni sentezlere mevcutturılmasıdır…”